comment
അതേപോലെ insulin ഉം ഡയബെറ്റിസ് മെലിറ്റസ് ന്റെ പൂര്ണ്ണ ചികില്സ അല്ലാതിരുന്നിട്ടും അതിനെ നാം വിലമതിക്കുന്നല്ലൊ എന്നല്ലെ ഞാന് പറഞ്ഞത്? അല്ലാതെ മേല്പറഞ്ഞ അവസ്ഥകളില് Saline കൊടുക്കേണ്ട , ഇന്സുലിന് മാത്രം മതി എന്നൊരര്ത്ഥം എന്റെ വാക്കുകളില് ഉണ്ടായിരുന്നൊ?
പാരമ്പര്യവാദത്തെ കുറിച്ച് അല്പം.
എന്റെ ചെറുപ്പകാലത്ത് അനുഭവമാണ് - പരമ്പരാഗതചികില്സയില് തലമുറകളായി വിഷചികില്സ, മഞ്ഞപിത്തചികില്സ ഇവ ഞങ്ങളുടെ കുടുംബത്തില് ഉണ്ടായിരുന്നു. അതൊന്നും ഒരു നയാപൈസ പോലും (യാതൊരു വസ്തുക്കളും) ദക്ഷിണയായി പോലും വാങ്ങികൊണ്ടായിരുന്നില്ല. മഞ്ഞപിത്തത്തിന് മരുന്നു കഴിക്കുവാന് വരുന്ന രോഗികള്ക്കു വണ്ടി മരുന്ന് തയ്യാര് ചെയ്യാന് എന്റെ അമ്മ കാലത്ത് നാലുമണിക്ക് മുതല് തുടങ്ങുന്നതും, അതിനൊപ്പം കൊടുക്കുന്ന പശുവിന് പാല് ഞങ്ങളുടെ പശുവിന്റെ തന്നെ കറന്നു നല്കുന്നതും എല്ലാം വെറും ധര്മ്മമായിതന്നെ ആയിരുന്നു. (ഇന്ന് എല്ലായിടത്തും നടക്കുന്നത് അങ്ങനെ ആണെന്നൊന്നും ഇതിനര്ത്ഥമില്ല കേട്ടൊ)
രണ്ടു വര്ഷങ്ങള്ക്കു മുമ്പ് എന്റെ മകന് മഞ്ഞപിത്തം വന്ന് പനിപ്പിടിച്ച് ചര്ദ്ദിച്ച് കിടന്നപ്പോള്, കൂട്ടുകാര് അടുത്തുള്ള ആശുപത്രിയില് കൊണ്ടുപോയി. വിവരം എന്നെ ഫോണില് അറിയിച്ചപ്പോള് , അവനെ അവിടെ ഒന്നും തന്നെ ചെയ്യാതെ അമ്മയുടെ അടുത്തെത്തിക്കുവാന് പറയുവാന് എനിക്കു രണ്ടാമതൊന്നാലോചിക്കേണ്ടി വന്നില്ല.
രക്തപരിശോധന, മൂത്രപരിശോധന, i/v drip തുടങ്ങി വേണമെങ്കില് കുറെ ആയിരം രൂപ പൊടിക്കുവാന് ഒരു നല്ല സാധ്യത കളഞ്ഞുകുളിച്ചു.(ഞാന് ജോലി ചെയ്തിരുന്ന ആശുപത്രികളില് betnesol- steroid white-wash വരെ ചെയ്യുന്നത് കണ്ടിട്ടുള്ളവനാണ് - എന്നിട്ട് വലിയ വായില് പറയും - supportive therapy എന്ന്- steroid glucose drip )ല് ഇട്ടു അങ്ങു കേറ്റിയാല് അടുത്ത ഫിവസം തന്നെ കണ്ണിന്റെ നിറമൊക്കെ Normal ആകും - പാവം രോഗി വിചാരിക്കും രോഗം മാറി എന്ന് അതിനാണ് steroid white-wash എന്ന പേര്, ചെയ്യുവാന് പാടില്ലാത്തവയുടെ ലിസ്റ്റില് പെട്ടത്
വിഷചികില്സ എന്നെയും പഠിപ്പിക്കുവാന് അമ്മ കുറെ ശ്രമിച്ചതാണ്. അതിന്റെ കഥ ഒരല്പം അന്ധവിശ്വാസമായി നിങ്ങള്ക്കു തോന്നിയേക്കം. ഏതായാലും എഴുതി തുടങ്ങിയില്ലെ അതും കൂടി പറയാം.
അമ്മയുടെ അടുത്ത് ധാരാളം പേര് വിഷചികില്സക്കെത്തുമായിരുന്നു. അവരില് ചിലര്ക്കൊക്കെ മരുന്നു കൊടുക്കും ചിലര്ക്ക് വെള്ളം ജപിച്ചൊഴിക്കും, മറ്റു ചിലരോട് മേപ്പള്ളികുറ്റിയില് പൊയ്ക്കൊള്ളുവാന് പറയും- അടുത്തുള്ള വിഷചികില്സ ആശുപത്രി അതായിരുന്നു. ഒരാള്ക്കു പോലും എന്തെങ്കിലും അനിഷ്ടം സംഭവിച്ചതായി ഞങ്ങളുടെ അറിവിലില്ല. ഈ മെപ്പള്ളികുറ്റിയില് കൊണ്ടുപോകുവാന് പറയുന്നവരെ അമ്മ തെരഞ്ഞെടുക്കുന്നതല്ല - അവര് വരുമ്പൊഴേ , അല്ലെങ്കില് അവരുടെ വിവരം പറയുവാന് വരുന്നവര് പറഞ്ഞു തുടങ്ങുമ്പോഴേ പറയും. അതിന് ദൂതലക്ഷണം പഠിക്കണം എന്നു പറഞ്ഞ് എന്നെ പഠിപ്പിക്കുവാന് ശ്രമിച്ചതാണ് പക്ഷെ നടന്നില്ല.
ദൂതലക്ഷണം കൊണ്ടു തന്നെ മനസിലാകുമത്രെ വിഷമുണ്ടോ ഇല്ലയോ എന്ന്. ഇതില് അത്ര കാര്യമുണ്ടോ ഇല്ലയോ എന്നു നിശ്ചയിക്കുവാന് എനിക്കും ആയില്ല- കാരണം ഒന്ന് ചെറുപ്പം മുതലുള്ള അനുഭവം കണ്മുന്നില് കാണുന്നത്, പക്ഷെ രണ്ടാമത് എനിക്ക് അത് എന്തു കൊണ്ടു മനസ്സിലാക്കുവാന് സാധിക്കുന്നില്ല എന്നത്.പക്ഷെ ഇതിനൊരുത്തരം കുറെ മുമ്പ് ലഭിച്ചു.
ഒരു ദിവസം അമ്മ, തന്റെ അടുത്തു വന്ന ഒരു രോഗിയേ പറഞ്ഞു വിടുന്നത് കണ്ടു, ആ രോഗിക്ക് വിഷബാധയേറ്റതായി എനിക്കു തോന്നിയില്ല. രോഗി പോയിക്കഴിഞ്ഞപ്പോള് ഞാന് അമ്മയോട് ചോദിച്ചു അയാളെ എന്തിനാണ് പറഞ്ഞുവിട്ടത് എന്ന്. അമ്മയുടെ വാക്കുകള് ഇപ്രകാരമായിരുന്നു " മോനേ അതെനിക്കിപ്പോള് മനസിലാകുന്നില്ല. ഞാന് ഇനിമേലില് വിഷചികില്സ നടത്തുകയില്ല" എന്ന് അമ്മ പലപ്പോഴും പറയുമായിരുനു - ജീവിതച്ചിട്ട വേണം എന്ന്. പരിഷ്കാരത്തിന്റെയും പുരോഗമനത്തിന്റെയും ഭാഗമായി ഞങ്ങളുടെയും ജീവിതരീതികള് മാറിയ കാലമായിരുനു അത്. എന്തോ ഇതിനൊന്നും എനിക്കു വിശദീകരണങ്ങളില്ല. നിങ്ങള്ക്ക് വേണമെങ്കില് എന്നെ "അന്ധവിശ്വാസി " എന്നൊരു നൂറു വട്ടം വിളിച്ചുകൊള്ളൂ. ഇക്കാര്യത്തില് അതുകേട്ടാലും എനിക്കൊന്നുമില്ല.
ഈ രണ്ടു മനസ്ഥിതികളും കണ്ടിട്ടുള്ള എന്നെ പോലെ ഉള്ളവര്ക്ക് പാരമ്പര്യത്തിന് വിലമതിക്കാനാവാത്ത മൂല്യങ്ങളുണ്ട്. ആ മൂല്യങ്ങളെ ആണ് ചില അധമന്മാര് കച്ചവടച്ചരക്കാക്കി മുതലെടുക്കുന്നത് എന്നു കാണുമ്പോള് ദുഃഖവുമുണ്ട്.
മരുന്നുകള് സൂരജ് ചോദിച്ചല്ലൊ. അവയൊക്കെ ഉപയോഗിക്കുനതിനും ഇതുപോലെ വല്ല ജീവിതച്ചിട്ട ബന്ധം ഉണ്ടോ എന്നൊന്നും എന്നോടു ചോദിക്കല്ലേ.അവസ്ഥാനുസരണം ചുക്ക്, ജീരകം, മഞ്ഞള്, വെളുത്ത ആവണക്കില, പശുവിന് പാല്, പീച്ചത്തിന്റെ മജ്ജ ഇവയൊക്കെ അമ്മ ഉപയോഗിക്കാറുണ്ട്.